[επιστολή προς τις εφημερίδες "ελευθεροτυπία", "καθημερινή", "το ποντίκι", "αυγή", "το βήμα", "τα νέα"]
Είναι εύκολο να μην θηλάσεις το παιδί σου. Είναι γρήγορο, ελεγχόμενο και άκοπο να του δίνεις γάλα αγελάδας σε σκόνη. Είναι εύκολο και βολικό να ταΐζει το παιδί η γιαγιά, ο μπαμπάς, η νταντά, ενώ εσύ ξεκουράζεσαι απ’ τον τοκετό, ή επιστρέφεις στη δουλειά σου, ή βγαίνεις για καφέ με φίλες για να αισθανθείς ξανά άνθρωπος. Για να διεκδικήσεις το σώμα σου. Να βγεις μια βόλτα στα μαγαζιά, να αγοράσεις κρέμες για τις ραγάδες, κρέμες αδυνατίσματος και εξωραϊσμού, να δεις τηλεόραση. Να διεκδικήσεις τη ζωή σου – που την αγοράζεις με χρήμα.
Η αποτυχία του θηλασμού στην Ελλάδα είναι σύμπτωμα κοινωνικής παθολογίας, με κοινωνικές, πολιτισμικές, πολιτικές – και, φυσικά, οικονομικές αιτίες. Πόσο κοστίζει η διατροφή ενός βρέφους με τεχνητό γάλα? Αν ένα κουτί κοστίζει από 10-25 ευρώ[1] ανά εβδομάδα και αν επιμερίσουμε και τις δαπάνες για μπιμπερό, θηλές, θήκες αποθήκευσης της σκόνης, βραστήρες, μηχανές αποστείρωσης, κτλ., το μηνιαίο κόστος μπορεί να φτάσει τα 300 ευρώ ανά βρέφος, για τουλάχιστον 12 μήνες. Είναι δυνατόν? Σίγουρα οι εταιρίες που πουλούν αυτές τις σύγχρονες ανέσεις ξέρουν ακριβώς πόσα κερδίζουν από την ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΘΕ ΜΙΑ[2] ελληνική οικογένεια…
